Ik ben 76.  Omdat ik bang was dat ik eens ziek zou worden of in het ziekenhuis terechtkomen, heb ik een tijd geleden aan mijn kinderen een volmacht op mijn bankrekening en de code van de kluis gegeven.  En ik kwam effectief met een longontsteking in het ziekenhuis terecht.  Ze dachten waarschijnlijk dat ik het niet zou overleven, maar ik kwam er toch weer bovenop. 

Toen ik terug thuiskwam, was veel van het meubilair verdwenen.  De thuisverpleegster die sinds die ziekenhuisopname komt, wist niet dat er hier vroeger veel meer meubels stonden.  Onlangs stelde ze poetshulp en maaltijden aan huis voor, dat zou voor mij veel gemakkelijker zijn.  Ik ben vroeger diensthoofd bij de post geweest en ik heb een goed pensioen.  Maar doordat de kinderen aan mijn rekeningen kunnen, heb ik nooit genoeg geld.  Ik zou zo’n poetshulp niet kunnen betalen. 

Uiteindelijk heb ik het allemaal aan de thuisverpleegster verteld.  Zij noemt dat economisch geweld.  Is dat zo?  De kinderen nemen toch maar een voorschot op geld dat uiteindelijk later van hun zal zijn?